اینجا زمین

بهزیستی نوشته بود:

شیر مادر ،مهر مادر ،جانشین ندارد

شیر مادر نخورده،مهر مادر پرداخت شد

پدر یک گاو خرید

و من بزرگ شدم

اما هیچ کس حقیقت مرا نشناخت

جز معلم عزیز ریاضی ام

که همیشه میگفت:

گوساله ، بتمرگ!

اینجا زمین...

چه حرف تازه ای بعد از حدود ۷ سال و بیشتر دارم؟ چه نکته‌ای؟ چه پیامی؟ آن زمان که حجم کلمات آنقدر بالا می‌گیرد که همان است تا سرازیر شود! زبان بسته، بهت و حیرت آدمی را گنگ می‌کند! من هنوز هم نمی‌دانم باید به کدام زبان حرف بزنم! هنوز نمی‌دانم باید گله کرد یا که باید سر خوش داشت؟ آیا هنوز هم «یک کرشمه تلافیِ صد جفا» می‌کند؟ مگر می‌شود؟ چطور می‌شود از این بغض نگفت؟ و در عین حال هم هیچ نتوان گفت؟ بغض را باید چنان بغض در اندرونیِ گلوی ناپرهیزکار، خفه ساخت. اینجا زمین...

جمعه 18/9/90 (16:00) کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران/ کنکور ارشد...حوصلم سر رفته. به زور دارم درس می خونم. خیلی وقت می شد که گذر روزها و اسمشون، واسم فرقی نمی کردن. همشون تو بی مزه بودن، یه مزه بودن.اما نمی دونم چیه که امروز، حال گیری عثر جمعه ای، گریبان منم چسبید.امروز سوالات آرمون سال 84 رو زدم، چون نمی خواستم از برنامه ای که داشتم وا بمونم. اما واقعا اذیت شدم. از بس که سوالاتش مزخرف بود.نه چون درصدهام رو پایین آورد، بلکه بخاطر اون همه سوال های نامربوط. خدا ازشون نگذره. از باعث و بانی این همه عقب افتادگی. بعد از این همه سال باز باید همه چیز رو حفظ کنیم، نه اینکه فهم کنیم.فکر کنم اینا بین این حفظ کردن و اون حفظ کردن، تفاوتی نمی گذارن. منظورم بین حفظ کردن لغات، نوشته ها و کتابها و... و حفظ کردن نظام و چیزای دیگه مثل اونه...  براشون فرقی نمی کنه که اولی بدرد نمی خوره، ولو حفظ کردنش شبیه دومی باشه. نه!؟:/فقط همه چیزو میخوان حفظ کنن. درس رو، زندگی رو، نظام رو، تلفن های ضروری و غیر ضروری رو، آدرس خونه و مغازه و دانشگاه و حتی کوچه و خیابون هایی رو که نه به درد این دنیاشون می خوره نه اون دنیا.... یکی از دوستان افتخارش اینه که تاریخ تولد تمامِ اعضای فامیلشون رو حفظه... خب این کجاش افتخار داره آخه؟ مایة مباهات شده برای بزرگان فامیل. هرجا می‌ره بهش می‌گن بگو ببینم فلانی تاریخ تولدش کی بود؟ یکم فکر می‌کنه بعد یهو انگار که به کشفی مهم و حیاتی رسیده باشه، هول هولکی جواب می‌ده. بعد همه‌ام الکی جا می‌خورن و شوکه‌شده احسنت و آفرین نثارش می‌کنن. اما اگر یکی مثل من باشه که فقط به حفظ ضروریاتِ زندگی‌ش بسنده کرده و دیگه برای خزعبلات و هجویات و دری‌وری‌ها فسفر نمی‌سوزونه، کارش، ارزشی نداره و اینجا زمین...ادامه مطلب